SULTANIN İHSANI
5160 – Abdullah İbnu Amr İbni’s-Sa’di, Hz. Ömer radıyallahu anh’tan naklediyor: “Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm bana ihsanda bulunurdu. Ben de: “Siz bunu, benden daha muhtaca verin” diyordum. Aleyhissalatu vesselam da:
“Al bunu! Sen beklemez ve istemez olduğun halde sana geleni al! Bu şekilde gelmezse, nefsini peşine takma!” buyurdu.”
Buhari, Akham 17, Zekat 51; Müslim, Zekat 110, (1045).
Bir rivayette şu ziyade gelmiştir: “Bu sebeple İbnu Ömer radıyallahu anhüma, ne bir şey isterdi, ne de kendine ihsan edilen bir şeyi reddederdi.”
5161 – Bir diğer rivayette şöyle denmiştir: “Hz. Ömer radıyallahu anh beni, zekat (toplama işine) tayin etti. Bu işi tamamlayınca bana ücret verilmesini emretti. Ben:
“Ben Allah rızası için çalıştım, ücretim Allah üzerinedir!” dedim. Hz. Ömer:
“Sen, sana verileni al. Nitekim ben de Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm zamanında çalışmıştım. Bana ücret verdi. hatta (ilk seferinde) ben de senin söylediğini söyledim. Bunun üzerine Aleyhissalatu vesselam bana:
“Sen istemediğin halde sana birşeyler verilirse, onu al ye ve tasadduk et!” buyurdular” dedi.”
5162 – Selim İbnu Mutayr babasından naklen anlatıyor: “Bir adamın şöyle söylediğini işittim:
“Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm ‘ın (Veda Haccı sırasında hutbede) şöyle söylediğini işittim:
“Ey insanlar! İhsanları, onlar ihsan kaldığı müddetçe alın! Ne zaman, Kureyş saltanat kavgasına düşer ve ihsan dininizden rüşvet mukabili olursa, o zaman onu bırakın ve almayın!”
Ebu Davud, Harac 17, (2958, 2959).