239 – ALIM-SATIMI CAİZ OLMAYAN EŞYALAR HAKKINDA
239 – İbnu Ömer (radıyallahu anh) anlatıyor: “Hz. Ömer (radıyallahu anh) buyurdu ki: “Efendisinden çocuk doğuran cariyeyi efendisi artık satamaz, hibe edemez, miras olarak da bırakamaz. Hayatta kaldığı müddetçe ondan istifade eder. Ölecek olursa cariye hür olur.”
Muvatta, Itk 6, (2, 776).
240 – Rezîn, Hz. Câbir (radıyallahu anh)’in şu sözünü kaydeder: “Biz Hz. Peygamber (aleyhissâlatu vesselâm) ve Hz. Ebu Bekir (radıyallahu anh) zamanında ümmü veled’i satardık. Hz. Ömer bu alış-verişten bizi yasaklayınca terk ettik.” İbnu’l-Esir: “Bu rivayeti ana kaynaklarda (Usûl) göremedim” der.
Ebu Dâvud, Itk 8, (3953); İbnu Mâce, Itk 2, (2517).
241 – İbnu Ömer (radıyallahu anh) diyor ki: “Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) velâ’nın alım-satımını ve hibe edilmesini yasakladı.”
Buhârî, Itk 10, Feraiz 21; Müslim, Itk 16, (1506); Ebu Dâvud, Feraiz 14, (2919); Tirmizî, Büyû’ 20 (1236); Muvatta, Itk, 10 (2, 782); İbnu Mâce, Feraiz 15, (2747); Nesâî, Büyû 87, (7, 306).
Bazı âlimler, hadisteki “…hibe edilmesini…” kısmının, Hz. Peygamber (aleyhissâlatu vesselâm)’in sözü olamıyacağını iddia etmiştir.
242 – İyas İbnu Abdillah (radıyallahu anh) “Hz. Peygamber (aleyhissâlatu vesselâm)’in suyun satılmasını yasakladığını” rivayet etmiştir.
Ebu Dâvud, Büyû 63, (3478); Tirmizî, Büyû 44, (1271); Nesâî, Büyû 88, (7, 307); İbnu Mâce, Rühûn 18, (2477).
243 – Hz. Câbir’ (radıyallahu anh)’den rivayet edildiğine göre, Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) “Suyun fazlasını satmayı yasaklamıştır.”
Müslim, Musâkat, 34 (1565); Nesâî, Büyû 89, (307); İbnu Mâce, Rühûn 18, (2477).
244 – Ebu Hüreyre (radıyallahu anh), Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm)’ın: “Ot satmak maksadıyla suyun fazlası satılmaz” dediğini rivayet etmiştir.
Buhârî, Şürb 2, Hiyel 5; Müslim, Musâkât 38, (1566); İbnu Mâce, Rühûn 19, (2478).
245 – Nesâî dışındaki beş kitapta geldiğine göre, Hz. Peygamber (aleyhissâlatu vesselâm) şöyle emretmiştir: “Ota mâni olmak maksadıyla suyun fazlasına mâni olmayın.”
Buhârî, Müsâkât 2, Hiyel 5; Müslim, Musâkât 37, (1566); Muvatta, Akdiye 29, (2, 744); Ebu Dâvud, Büyû 62, (3473); Tirmizî, Büyû 24 (1272); İbnu Mâce, Rühûn, 19, (2478).
246 – Amra Bintu Abdirrahmân’ın naklettiğine göre Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) şöyle buyurmuştur: “Kuyu suyunun fazlası yasaklanamaz”
Muvatta, Akdiye 30, (2, 745); İbnu Mâce, Rühûn 19, (2479).
247 – Muhâcirlerden bir kişi şunu anlatmıştır: “Hz. Peygamber (aleyhissâlatu vesselâm)’le birlikte üç defa gazveye katıldım. Onun şöyle söylediğini işittim: “Müslümanlar üç şeyde ortaktırlar: Suda, otda ve ateşte.”
Ebu Dâvud, Büyû 62, (3477); İbnu Mâce, Rühûn 16, (2473).
248 – Büheysetu’l-Fezâriyye (radıyallahu anh) anlatıyor: “Babam, Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm)’dan izin isteyerek kendisi ile kamîsi arasına girdi. Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm)’ı öpüyor ve kucaklıyordu. Sonra: “Ey Allah’ın Rasûlü yasaklanması yasak olan şey nedir? bana söyle” dedi. Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm): “Tuz!” dedi. Babam tekrar sordu: “Başka ne var?” Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm): “Ateş!” dedi. Sonra tekrar sordu: “Ey Allah’ın Resûlü yasaklanması helal olmayan şey nedir?” Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm): “Hayır yapman kendine hayırdır” cevabını verdi”
Ebu Dâvud, Büyû 62, (3476).
249 – Ebu Ümâme (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki: “Şarkıcı cariyeleri satmayın, satın da almayın. Onlara (musikî) de öğretmeyin. Onları alıp satmak şartıyla yaptığınız ticarette hayır yoktur, onlar için ödenen para haramdır.” Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) ilave etti: “Şu âyet bu gibiler hakkında nâzil olmuştur: “İnsanlardan bazıları, bir bilgisi olmadığı halde, Allah yolundan saptırmak için boş sözlere müşteri çıkarlar. Allah yolunu alaya alırlar. İşte bunlara alçaltıcı bir azab vardır” (Lokman 6),
Tirmizî, Büyû 51, (1282), Tefsîru’l-Kur’ân, Lokman, (3193); İbnu Mâce, Ticârât 11, (2168).
250 – Ebu Said (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) taksimden önce ganimetin satılmasını yasakladı.”
Tirmizî, Siyer 14, (1563).
251 – İbnu Ömer (radıyallahu anhüma) anlatıyor: “Cahiliye insanları, devenin etini, karnındakinin hamileliği vaktine satarlardı. “Karnındakinin hamileliği” devenin karnındakini doğurması, doğanın da büyüyüp hamile kalmasıdır. Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) bu alış-verişi yasakladı.” Buhârî’nin bir rivayetinde “…sonra karnındaki de doğar” denir.
Buhârî, Büyû 61, Menâkıbu’l-Ensâr 26, Selem 8; Müslim, Büyû 5-6, (1514); Tirmizî, Büyû 16, (1229); Ebu Dâvud, Büyû 24, (3370); Nesâî, Büyû’ 67, 68 (7, 293-294); İbnu Mâce, Ticarât 24, (2197); Muvatta, Büyû 62, (2, 653-654).
252 – İbnu Abbâs (radıyallahu anh)’ın naklettiğine göre Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) şöyle buyurmuştur: “Ödemenin, karnındakinin doğumuna tehiri riba (faiz)dır.”
Nesâî, Büyû 67, (7, 293).
253 – Hz. Câbir (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) erkek deveye (parayla) çekmeyi yasakladı.”
Müslim, Müsâkat 35, (1565); Nesâî, Büyû 94, (7, 310).
– Hz. Enes (radıyallahu anh) anlatıyor: “Hassan (radıyallahu anh), Ebu Talha (radıyallahu anh)’nın tasadduk ettiği Beyruha adlı bahçeden hissesine düşen kısmı (Hz. Muâviye’ye yüzbin dirheme) satmıştı. Kendisine: “Ebu Talha’nın sadakasını satıyor musun?” dediler. Şu cevabı verdi: “Yani bir sâ’ hurmayı, bir sâ’ para mukabilinde satmayayım mı?”
Buhârî, Vesâya 17.
255 – İbnu’l-Müseyyeb anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalatu vesselam) hayvanın et mukabilinde satılmasını yasakladı.”
Muvatta, Büyü 64, 66.