DÜĞÜN YEMEĞİ (VELİME)
3933 – Hz. Enes radıyallahu anh anlatıyor: “Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm Abdurrahman İbnu Avf radıyallahu anh’ın elbisesinde bir sarılık görmüş idi. “Hayrola, bu da ne?” diye sordu. Abdurrahman: “Bir kadınla, bir nevat ağırlığında mehir ödeyerek, evlendim!” açıklamasını yaptı. Aleyhissalatu vesselam: “Allah (evliliği) sana mübarek etsin, ancak bir koyunla da olsa bir ziyafet var!” buyurdular.”
Buhari, Nikah 68, 69; Müslim, Nikah 87, (1428); Ebu Davud, Et’ime 2, (3743); Tirmizi, Nikah 10, (1094); Nesai, Nikah 67; Muvatta, Nikah 47.
3934 – Yine Hz. Enes radıyallahu anh anlatıyor: “Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm Zeyneb Bintu’l-Cahş’ın düğününde verdiği ziyafeti, diğer zevcelerinin hiç birinin düğününde vermemiştir. Bu düğünde bir koyun kesti.”
Buhari, Nikah 68, 69; Müslim, Nikah 87, (1428); Ebu Davud, Et’ime 2, (3743).
Bir rivayette şöyle der: “(Zeyneb’in düğününe gelenlere doyarak sofrayı) terketmelerine kadar ekmek ve et yedirdi.”
3935 – Yine Hz. Enes demiştir ki: “Safiyye Bintu Huyeyy’in nikahında Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm sevik ve hurma ile ziyafet verdi.”
Ebu Davud, Et’ime 2, (3744); Tirmizi, Nikah 10, (1095).
3936 – Buhari merhumun kaydettiğine göre: “Safiyye Bintu Şeybe radıyallahu anha anlatıyor: “Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm, hanımlarından birinin düğününde iki müdd miktarında arpa(dan yapılan yemek) ile ziyafet verdi.”
Buhari, Nikah 70).
3937 – İbnu Mes’ud radıyallahu anh anlatıyor: “Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm buyurdular ki: “Düğün yemeği, düğünün birinci günü haktır, ikinci günü sünnettir, üçüncü günü desinler içindir. Kim desinler için iş yaparsa Allah da ona göre muamele yapar.”
Tirmizi, Nikah 10, (1097).
3938 – A’rac, Ebu Hüreyre radıyallahu anh’tan naklen anlatıyor: “Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm diyordu ki: “En şerli yemek, sadece zenginlerin çağrılıp fakirlerin çağrılmadığı yemektir. Kim de davete icabet etmez, yemeğe gelmezse, Allah ve Resûlüne asi olmuştur.”
Bir diğer rivayette: “(Yemeğin kötüsü) gelene verilmeyen, ona gelmeyeceklerin davet edildiği yemektir” denilmiştir.
Buhari, Nikah 72; Müslim, Nikah 107-110, (1432); Muvatta, Nikah 50, (2, 546); Ebu Davud, Et’ime 1, (3742).