İHTİLÂFIN CEVAZI
921 – Ömer İbnu’l-Hattâb (radıyallahu anh) anlatıyor: “Hişâm İbnu Hakim İbni Hizâm’ı, Furkân süresini farklı şekillerde okurken dinledim. Resûlullah ( aleyhissalâtu vesselâm) bana bu şekillerden hiçbiriyle okumamıştı. Namazın içinde adamın üzerine atılacak oldum. Kendimi zorla zabtedip namazı bitirmesini bekledim. Selâmı verir vermez ridasından tutup kendime doğru çektim ve: “Sana bu süreyi (böyle okumayı) kim öğretti?” diye sordum. Hişâm: “Onu bana Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) öğretti!” demez mi! (Tepem attı):
“- Yalan söylüyorsun, onu Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) bana da öğretti, ama senin okuduğuna hiç benzemiyor!” dedim. Adamı derdest edip doğru Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm)’a götürdüm.
“- Ey Allah’ın Resûlü, dedim, bu adamı Furkan süresini, bana hiç okumadığın çok farklı şekillerde okuyor gördüm!”
Resûlullah, sükünetle:
” Hele yakasını sal!” diye emretti ve ona dönerek:
” Ey Hişâm oku bakalım!” dedi. Hişâm, kendisinden işittiğim şekilde, süreyi yeniden okudu. Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) bana yönelerek:
” Evet, süre bu şekilde indirildi!” buyurdu. Sonra bana:
” Ey Ömer, dedi. Sen de oku!”
Aynı süreyi ben de, bana öğretmiş olduğu şekilde okudum. Bunun üzerine Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) şu açıklamayı yaptı:
” Evet süre bu şekilde (de) nâzil oldu. Biliniz ki, bu Kur’ân yedi harf (şekil) üzere indirilmiştir. Bunlardan hangisi kolayınıza gelirse onunla okuyun.”
Buharî, Fedailu’l-Kur’ân 5, 27, Husümat 4, Tevhid 53; Müslim, Müsâfirin 270, (818); Ebü Davud, Salât 357, (1475); TirmizÎ, Kırâ’ât 2, (2944); NesâÎ, Salât 37, (2, 150-152); Muvatta, Kur’ân 5, (1,102).