DUHA SURESİ
863 – Cündeb İbnu Süfyân el-Becelî (radıyallahu anh) anlatıyor:
Resûlullah (aleyhissalâtu vessselâm) hastalanmıştı, bir veya iki gece kalkamadı. Bir kadın gelerek:
“- Ey Muhammed, ümid ederim ki, şeytanın seni terketmiştir, zira iki veya üç gecedir sana geldiğini görmedim” dedi. Bunun üzerine şu âyet nazil oldu. (meâlen): “Andolsun kuşluk vaktine, (insanların) sükûna vardığı dem geceye ki, (Habibim) Rabbin seni terketmedi, sana darılmadı da” (Duha 1-3).
864 – Bir rivayette şöyle gelmiştir: “Cibril (aleyhisselam) Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm)’a vahiy getirmede gecikmişti. Müşrikler:
“Muhammed’e artık veda edildi (ebediyyen terkedildi)” dediler. Bunun üzerine (Duha suresi) nâzil oldu.”
Buharî, Tefsir, Duha 2, Teheccüd 4, Fedâilu’l-Kur’ân 1; Müslim, Cihâd 114, (1797); Tirmizî, Tefsir, Duha, (3342).