YETİMİN VASİSİ
5766 – Ebu Zerr radıyallahu anh anlatıyor: “Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm buyurdular ki:
“Ey Ebu Zerr! Ben seni zayıf bir kimse görüyorum. Ben kendim için sevdiğimi senin için de aynen severim. Öyleyse iki kişi üzerine emir olmayasın, yetim malına da velilik yapmayasın.”
Ebu Dâvud, Vesâya 4, (2868); Nesâi, Vesâya 10, (6, 255).
5767 – Amr İbnu Şu’ayb an ebihi an ceddihi anlatıyor: “Bir adam Aleyhissalâtu vesselâm’a gelerek: “Ben fakirim, hiçbir şeyim yok, üstelik bir de yetimim var!” dedi. Aleyhissalâtu vesselâm:
“Yetimin malından ye! Ancak bunu yaparken ne israfa kaç, ne aceleci ol, ne de kendine mal et” buyurdular.”
Ebu Dâvud, Vesâya 8, (2872); Nesâî, Vesaya 11, (6, 256).
5768 – Hz. Ali radıyallahu anh anlatıyor: “Resülullah aleyhissalâtu vesselâm’dan iki şey öğrendim: “İhtilamdan sonra yetimlik kalmaz, geceye kadar gün boyu sessiz durmak yoktur.”
Ebu Dâvud, Vesâya 9, (2873).