LAKİT
5294 – Süneyn Ebu Cemîle es-Sülemî’nin anlattığına göre, Hz. Ömer radıyallahu anh zamanında atılmış bir çocuk bulmuştur. (Hadiseyi işiten) Ömer yanına gelir ve onu görünce:
“Bu işte bir bit yeniği olabilir. Bu yavruyu niye aldın?” der. Süneyn de: “Bunu helâke maruz buldum, o yüzden (kurtarmak için) aldım!” der ve Hz. Ömer’in tavrından kendisini itham ediyor anlar. Ancak Ömer’in) arîfi:
“Ey müminlerin emîri bu sâlih bir kimsedir” (diyerek lehinde tezkiyede bulunur. Bunun üzerine) Hz. Ömer:
“Öyle mi?” der. Arîf te’yiden: “Evet!” deyince Hz. Ömer: “Götür onu! O hürdür (velâsı sanadır) nafakası da bizim üzerimizedir!” der.”
Muvatta, Akdiye 19, (2, 738).
Rezîn şu ilavede bulunmuştur: “Onun velası da müslümanlara aittir, ona varis olurlar, hîn-i hâcette onun diyetini öderler.”
Buhâri, bu ziyadeyi bir babta bab başlığı olarak senedsiz şekilde kaydetmiştir (Şehâdât 16).