RUKYE VE TEMİMENİN (MUSKANIN) CEVAZI
3992 – Hz. Cabir radıyallahu anh anlatıyor: “Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm Beni Amr İbni Hazm’a yılana karşı rukye yapma ruhsatı tanıdı. Biz Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm ile birkilkte otururken bizden bir kimseyi akrep soktu. Bir adam: “Ey Allah’ın Resûlü, buna rukye yapayım mı?” diye sordu. “Sizden kim kardeşine faydalı olabilecekse hemen olsun” buyurdular.”
Müslim, Selam 60-61, (2198, 2199).
3993 – Hz. Enes radıyallahu anh anlatıyor: “Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm bize, zehire karşı, göz değmesine karşı, nemle kurduna karşı rukye yapmamıza ruhsat tanıdı.”
Müslim, Selam 58, (2196); Ebu Davud, Tıbb 18, (3889); Tirmizi, Tıbb 15, (2057).
3994 – Ebu Davud’un bir diğer rivayetinde: “Rukye sadece göz değmesine veya zehire veya kesilmeyen kana karşı yapılır” denmiştir.
Ebu Davud, 18, (3889).
3995 – Yine Ebu Davud’un Sehl İbnu Huneyf’ten yaptığı bir diğer rivayetinde: “Rukye sadece nefse (insana değen gözden), veya zehire veya sokmaya karşı vardır.”
Ebu Davud, Tıbb 18, (3888).
3996 – İbnu Abbas radıyallahu anhüma anlatıyor: “Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm, hummâ’ya ve bütün ağrılara karşı şu duayı okumamızı öğretmişti: “Bismillahi’l-Kebiri eûzü billâhi’l-Azimi min külli ırkın na’arın ve min şerri harri’n nâr.” “Ulu Allah’ın adıyla, kanla kabaran her bir damardan ve ateş harâretinin şerrinden büyük Allah’a sığınırım.”
Tirmizi, Tıbb 26, (2076).
3997 – Hz. Ali radıyallahu anh anlatıyor: “Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm bir hastaya geldiği veya kendisine bir hasta getirildiği zaman şu duayı okurdu: “Ey insanların Rabbi, acıyı gider, şifa ver, sen Şafisin. Senin şifandan başka şifa yoktur. Senden hiçbir hastalığı hariç tutmayan şifa istiyoruz.”
Tirmizi, Da’avat 122, (3560). Rivayet Buhari’de Hz. Aişe’den gelmiştir. Marda 20, Tıbb 39.
3998 – Sabit İbnu Kays İbni Şemmâs radıyallahu anh anlatıyor: “Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm, ben hasta iken yanıma gelip şu duayı okudu: “Ey insanların Rabbi! Sabit İbni Kays İbni Şemmas’tan acıyı kaldır.” Sonra (Medine’nin) Buthan (nam vadi)den toprak alarak bir kadehe koydu, üzerine su döküp nefes etti, sonra (su ile karışan bu toprağı) üstüme serpti.”
Ebu Davud, Tıbb 18, (3885).
3999 – Ebu Sâ’idi’l-Hudri radıyallahu anh anlatıyor. “Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm cinlerden ve insanın göz (değmes)inden (çeşitli dualar okuyarak) Allah’a sığınırdı. Muavvizeteyn (Nas ve Felak sureleri) nazil olunca bu iki sureyi esas aldı, diğerlerini terketti.”
Tirmizi, Tıbb 16, (2059); İbnu Mace, Tıbb 33, (3511).
4000 – Yine Ebu Sa’idi’l-Hudri radıyallahu anh anlatıyor: “Cibril aleyhisselam Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm’ın yanına geldi ve: “Ey Muhammed, hasta mısın? diye sordu. “Evet!” cevabını alınca, Cibril aleyhisselam şu duayı okudu: “Bismillahi erkîke, min külli dâin yü’zîke ve min şerri külli nefsin ev aynin hâdisin. Allahu yeşfike, bismillahi erkîke. (Seni Allah’ın adıyla, sana eza veren bütün hastalıklara karşı, bütün kötü nefis ve hasedci gözlere karşı sana okuyorum. Allah sana şifa versin, ben Allah’ın adıyla sana dua ediyorum).”
Müslim, Selam 40, (2186); Tirmizi, Cenaiz 4, (972).
4001 – Ebu’d-Derdâ radıyallahu anh’ın anlattığına göre, kendisine bir adam gelerek idrar tutukluğuna yakalandığını söyledi. O da adama: “Ben Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm’dan şöyle söylediğini işittim” dedi: “Sizden kim hastalanırsa şu duayı okusun: “Rabbunâ’llahu’llezi fi’s-semâî tekaddese ismüke, emrüke fi’s-semâî ve’l-ardı kema rahmetike fi’s-semâî fec’al rahmeteke fi’l-ardı. Vegfir lenâ hûbenâ ve hatâyânâ. Ente Rabbu’t-tayyıbîn. Enzil rahmeten min rahmetike ve şifâen min şifâike ala hâza’l vec’i fe yebreu. (Ey huzuru semavatı dolduran Rabbim! Senin ismin mukaddestir. Senin emrin arz ve semadadır, tıpkı Rahmetin semada olduğu gibi. Arza da rahmetinden gönder ve bizim günahlarımızı ve hatalarımızı affet. Sen (kötü söz ve fiillerden kaçınan) bütün iyi kimselerin Rabbisin. Bu ağrıya, Rahmetinden bir rahmet, şifandan bir şifa indir, iyileşsin.”
(Ebu’d-Derda radıyallahu anh, adama) bu duayı okumasını emretti. O da okudu ve iyileşti.”
Ebu Davud, Tıbb 19, (3892).
4002 – Osman İbnu Ebi’l-As radıyallahu anh anlatıyor: “Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm’a müslüman olduğum günden beri bedenimde çekmekte olduğum bir ağrımı söyledim. Bana: “Elini, vücudunda ağrıyan yerin üzerine koy ve şu duayı oku!” buyurdu. Dua şu idi: Üç kere: “Bismillah” tan sonra yedi kere, “Eûzü bi-izzetillahi ve kudretihi min şerri mâ ecidu ve uhâziru.” “Bedenimde çekmekte olduğum şu hastalığın şerrinden Allah’ın izzet ve kudretine sığınıyorum” diyecektim.
Bunu birçok kereler yaptım. Allah Teâla hazretleri benden hastalığı giderdi. Bunu ehlime ve başkalarına söylemekten hiç geri kalmadım.”
Müslim, Selam 67-(2202); Muvatta, Ayn 9, (2, 942); Ebu Davud, Tıbb 19, (389); Tirmizi, Tıbb 29, (2081).
4003 – Hz. Ebu Sa’id radıyallahu anh anlatıyor: “Biz, (Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm’ın çıkardığı askeri) bir seferdeydik. Bir yerde konakladık. Yanımıza bir cariye gelip: “Obamızın efendisi Selim’i bir zehirli soktu. Onunla meşgul olacak erkekler de şu anda yoklar. sizde rukye yapan biri var mı?” dedi. Bunun üzerine bizden rukye hususunda mahâretini bilmediğimiz bir adam kalkıp onunla gitti ve adama okuyuverdi. Adam iyileşti. Kendisine otuz koyun verdiler. Bize sütünden içirdi. Ona: “Yahu sen rukye bilir miydin?” dedik. “Hayır, ben sadece Fatiha okuyarak rukye yaptım” dedi. Biz kendisine “Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm’a sormadan (bu verdiklerine) dokunma!” dedik. Medine’ye gelince, durumu ona söyledik. Aleyhissalatu vesselam “Fatiha’nın rukye olduğunu (tedavi maksadıyla okunacağını) sana kim söyledi? (verdikleri koyunları paylaşın, bana da bir hisse ayırın!” buyurdular.”
Buhari, Tıbb 39, 323, İcare 16, Fedailu’l-Kur’an 9; Müslim, selam 66, (2201); Ebu Davud, Tıbb 19, (3900); Tirmizi, Tıbb 20, (2064, 2065).