TAVŞAN
3877 – Halid İbnu’l-Huveyris radıyallahu anh anlatıyor: “Bir adam bir tavşan avladı ve Abdullah İbnu Ömer radıyallahu anhüma’ya gelip: “Ne dersiniz (bunun eti yenir mi?) diye sordu. Abdullah: “Tavşan Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm’a da (böyle avlanıp) getirilmişti. Ben de o sırada yanında oturuyordum. Ondan ne yedi ne de onun yenmesini yasakladı, tavşanın hayız gördüğüne inanıyordu” dedi.”
Ebu Davud, Et’ime 27, (3792).
3878 – Hz. Enes radıyallahu anh anlatıyor: “Yürüdük ve Merri’z-Zahran’dan bir tavşan kaldırdık. Arkadaşlarımız peşinden koştular ve (sonunda yakalamaktan) aciz kaldılar. Bu sefer ben koştum, yetiştim ve yakaladım. Onu (babalığım) Ebu Talha radıyallahu anh’a getirdim. O, tavşanı keskin bir taşla kesti. Budunu benimle Resûlullah’a gönderdi. Resûlullah onu yedi.”
Enes’e: “Yedi mi, (gördün mü yediğini?)” diye sorulmuştu. Yani kabul etti” dedi.”
Buhari, sayad 32, 10, Hibe 5; Müslim, Sayd 53, (1953); Ebu Davud, Et’ime 27, (3791); Tirmizi, Et’ime 2, (1790); Nesai, Sayd 25, (7, 196).