382 – AYIP SEBEBİYLE

382 – AYIP SEBEBİYLE MALI GERİ VERMEYE DAİR

382 – Hz. Aişe (radıyallahu anhâ) anlatıyor: “Bir adam bir köle satın aldı. Köle, Allah’ın dilediği kadar (bir müddet) adamın yanında ikâmet etti. Sonra adam kölede bir kusur tesbit etti. Bunun üzerine Hz. Peygamber (aleyhissalâtu vesselâm)’e gelerek şikayette bulundu ve eski sahibine iade etti. Eski sahibi: “Ey Allah’ın Resûlü, (yanında kaldığı müddetçe) kölemi kullandı, ondan istifade etti” dedi. Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm): “Harac (menfaat), zâmin (kefil) olana aittir” buyurdu.

Ebu Dâvud, Büyû 71, (3508, 3509, 3510); Tirmizî, Büyü 53 (1285); Nesâî, Büyü 15, (8, 254, 255); İbnu Mâce, Ticârât 43, (2242-2243).

383 – Nesâî’nin bir rivayeti şöyledir: Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) menfaatin, zâmin(Birine veya bir şeye kefil olmak demektir) olana aid olduğuna hükmetti ve zâmin olmayan kimsenin menfaat talebini yasakladı.

Tirmizî hazretleri, “Menfaat, zâmin olana aittir” sözünü şöyle açıkladı: “Burada zâmin o kimsedir ki, bir köle satın alır, bir müddet onu hizmetlenir, sonra onda bir kusur tesbit eder ve bu sebeple köleyi satıcısına iâde eder. Bu durumda, köleden hâsıl olan menfaat müşteriye aittir. Zira köle, şâyet helâk olsaydı, müşterinin malı olarak helâk olacaktı. Buna benzeyen bütün meselelerde menfaat, zâmin olana aittir.”

384 – Ukbe İbnu Âmir (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdu ki: “Kölenin müddeti üç gündür. Şayet müşteri, bir hastalığa rastlarsa, herhangi bir delil ibraz etmeden köleyi satana geri verir. Üç günden sonra hastalığa rastlarsa, bu hastalığın, satın aldığı zamana ait olduğu hususunda delil ibraz etmesi gerekir.”

Ebu Dâvud, Büyü 72, 3506.

385 – Ebu Seleme İbnu Abdirrahmân İbni Avf anlatıyor: “Abdurrahman İbnu Avf (radıyallahu anh), Asım İbnu Adiy’den bir cariye almıştı. Cariyenin evli olduğunu anladı ve derhal geri verdi.”

Muvatta, Büyü 8 (2, 617).

386 – İbnu Ömer (radıyallahu anh)’in anlattığına göre, “Kendisi, sekizyüz dirheme bir köle satar ve satarken “kusursuz” olduğunu söyler. Ancak, satın alan kimse bilahere: “Kölede bir hastalık var bana söylemedin” der. İhtilaf Hz. Osman (radıyallahu anh)’a götürülür. Adam: “Kölede hastalık olduğu halde, haber vermeksizin bana sattı” der. Abdullah (radıyallahu anh): “Ben onu ‘kusursuz’ olarak sattım” der. Hz. Osman (radıyallahu anh) sattığı zaman kölede kusur olduğunu bilmediğine dair yemin etmesine hükmetti. Abdullah yemin etmekten imtina ederek, köleyi geri aldı. Köle yanında sıhhate kavuştu. Sonra onu yeniden sattı ve bu sefer bin beş yüz dirhem aldı.”

Muvatta, Büyü 4, (2, 613).