İMAMA UYAN (ME’MÛM)LA İLGİLİ HÜKÜMLER, SAFLARIN TERTİBİ İKTİDANIN ŞARTLARI VE ME’MÛMUN ÂDABI HAKKINDA
2785 – Ebu Mes ‘ûd el-Bedrî (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) namazda omuzlarımıza eliyle dokunur ve:
“Düzgün olun, karışık durmayın, sonra kalblerinize de karışıklık ve ihtilaf girer. Hemen arkama, sizden akıl ve dirayet sahibi olanlar dursun. Sonra tedricen bunları takibedenler, sonra da onları takibedenler dursun” derdi. ”
Ebu Mes ‘ud ilave eder: “Bugün sizler ihtilafta çok ilerisiniz.”
Müslim, Salât 122, (432) ; N esâî, İmâmet 26, (2, . 90) ; Ebu Dâvud, Salât 96, (674).
2786 – İbnu Mes ‘ud (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki:
“Benim hemen arkama sizden akıl ve dirayet sahipleri dursun. Sonra onları takip edenler, sonra onları takip edenler, sonra da onları takip edenler dursun. Çarşıların karışıklığından sakının. ”
Müslim, Salât 123, (432) ; Ebu Dâvud, Salât 96, (675); Tirmizî, Salât 168, (228).
2787 – İbnu Abbâs (radıyallahu anhümâ) anlatıyor: “Resulullah (aleylhissalâtu vesselâm) ile birlikte (birgece) namaz kıldım. Soluna duruvermiştim, perçemimden tutarak sağına koydu.”
Buharî, Ezan 57, 58, 59, 77, 79, İlm 41, Vudû 5, 36, Ezân 161, Vitr 1, Amel fi ‘s-Salât 1, Tefsir, Al-i İmrân 17.,18, I 9, 20, Libâs 71, Edeb 118, Da’avât 10, Tevhîd 27 ; Müslim, Salâtu’1-Müsafirîn 181, (763) ; Muvatta, Salâtu’l-Leyl 11, ( 1,121;122) ; Ebu Dâvud, Salât 70, (610, 611 ) ; Tirmizî, Salât 171, (232) ; Nesâî, İmâmet 45, (2, 104) ; İbnu Mâce, İkâmetu’s-Salât 44, (973).
2788 – Alkame ve el-Esved dediler ki: “İbnu Mes’ud (radıyallahu anh) ‘un yanına girmek için kendisinden müsaade istedik. Bize izin verdi. Sonra kalkıp ikimizin arasında namaz kıldı. Sonra da: “Ben Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) ‘ın böyle yaptığını gördüm ” dedi. ”
Müslim, Mesâcid 26, (534) ; Ebu Dâvud, Salât 71, (613) ; Nesâî, Mesâcid 27, (2, 49-50) ; İftitah 90, (2, 183 ).
2789 – Ebu Hüreyre (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki: “Erkeklerin teşkil ettiği safların en hayırlısı birinci saftır. En kötüsü de en son saftır. Kadınların teşkil ettikleri safların en hayırlısı en son saftır, en kötüsü de en öndekidir.”
Müslîm, Salât 132, (440); Ebu Dâvud, Salât 98, (678); Tirmizî, Salât 166, (224); Nesâî, İmâmet 32, (2, 93).
2790 – Nu ‘man İbnu Beşir (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resulullah (aleyissalâtu vesselâm) buyurdular ki: “Ya saflarınızı düzeltirsiniz ya da Allah kalplerinize muhalefet atar -veya yüzlerinize. . .” -demişi.”
Buharî, Ezân 71, Müslim, Salât 127, (436); Ebu Dvud, Salât 94, (662, 663); Tirmizî, Salât 167, (227) ; Nesâî, İmâmet 25, (2, 89).
2791 – Hz. Enes (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki:
“Saflarınızı düzgün kılın, zira safların düzeltilmesi namazın kemalini(i sağlayan şartlar)dandır.”
Buharî, Ezân 132, 72, 74, 76 ;Müslim, Salât 124, (433, 434); Ebu Dâvud, Salât 94, (667-671); Nesâî, İmâmet 27, 28, 30, (2, 91).
2792 – İbnu Ömer (radıyallahu anhümâ) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki: “Safları düz kılın, omuzları bir hizaya getirin, aradaki boşlukları kapatın, kardeşlerinizin (sizi düzeltmeye çalışan) ellerine karşı nezâketli olun. Arada şeytan gedikleri bırakmayın. Kim safa kavuşursa Allah ona kavuşur. Kim de saftan koparsa Allah da ondan kopar.”
Ebu Dâvud, Salât 94, (666); Nesâî, İmâmet 31, (2, 93).
2793 – İbnu Abbâs (radıyallahu anhümâ) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki: “Sizin en hayırlınız, namazda omuzları en yumşak olandır. ”
Ebu Dâvud, Salât 94, (672).
2794 – Vâbisa İbnu Ma ‘bed (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) bir adam gördü, safın gerisinde tek başına namaz kılıyordu. Ona namazını yeniden kılmayı emretti.”
Ebu Dâvud, Salât 100, (682); Tirmizî, Salât 170, (230).
2795 – Ebu Sa ‘id (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm), Ashabında bir gerileme görmüştü:
“İlerleyin bana uyun. Sizden sonrakiler de size uysunlar. Bir kavim gerilemeye devam eder eder de Allah da onları geriletiverir ” buyurdu. ”
Müslim, Salât 130, (438); Ebu Dâvud, Salât 98, (680); Nesâî, İmâmet 17, (2, 83).
2796 – Câbir İbnu Semüre (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki:
” Meleklerin Rabbleri indinde saf tutmaları gibi siz de saf tutmaz mısınız?” Biz:
“Melekler nasıl saf tutarlar? ” dedik.
“Onlar dedi, ön safları tamamlarlar ve safda muntazam dururlar.”
Müslim, Salât 119, (430) ; Ebu Dâvud, Salât 94, (661 ) ; Nesâî, İmâmet 2 8, (2, 92).
2797 – Ebu Hüreyre (radıyallhu anh) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki:
“Eğer birinci safta ne olduğunu bilseydiniz, mutlaka kur’a çekilirdi.”
Müslim, Salât 131, (439).
2798 – Yine Ebu Hüreyre (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdularki: “İmam, kendisine uyulmak için meşru kılınmıştır. Öyleyse o tekbir getirdi mi siz de tekbir getirin. Rükûya gidince siz de rükûya gidin. “Semi’allahu li-men hamideh” (Allah kendisine hamdedeni işitir) deyince “Allahümme Rabbenâ leke’l-hamd” (Ey rabbimiz hamdler sanadır) deyin. O ayakta namaz kılarsa siz de ayakta kılın, oturarak kılarsa siz de hepiniz oturarak namaz kılın.”
Buharî, Ezan 74, 82 ; Müslim, Salât 86-89, (414-417); Ebu Dâvud, Salât 69, (603, 604) ; Nesâî, İftitâh 30, (2, 141-142).
2799 – Yine Ebu Hüreyre (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdularki: “Sizden biri, rüku ve secdede başını imamdan önce kaldırdığı zaman Cenâb-ı Hakk’ın, (Kıyamet günü) başını eşek başına veya sûretini eşek sûretine çevire(rek dirilte)ceğinden korkmaz mı? ”
Buharî, Ezân 53; Müslim, Salât 114, (427); Ebu Dâvud, Salât 76, (623); Tirmizî, Salât 409, (582); Nesâî, İmâmet 38, (2, 96).
2800 – Ebu Hüreyre (radıyallahu anh) şunu söylemiştir: “Başını imamdan önce kaldırıp indiren kimsenin alnı şeytanın elindedir. ”
Muvatta, Salât 57,(1, 92).
2801 – Berâ (radıyallahu anh) anlatıyor: “Biz, Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) ile birlikte namaz kılarken, o “semi’allahu li-men hamideh” deyince, bizden kimse, Resulullh (aleyhissalâtu vesselâm) alnını yere koyuncaya kadar, sırtını eğmezdi. ”
Buhârî, Ezân 52, 91, 133; Müslim, Salât 198, (474);Ebu Dâvud, Salât 75, (620, 621, 622); Tirmizî, Salât 208, (281); Nesâî, İmâmet 38, (2, 96).
2802 – Hz. Ebu Hüreyre (radıyallahu anh) anlatıyor: Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki: “Bir kimse, namazdan tek rek’ati imamla kılabilmişse, namazın tamamını beraber kılmış gibi olur. ”
2803 – Ebu Dâvud’un bir diğer rivayetinde şöyle gelmiştir: “Siz namaza gelince biz secdede isek hemen secdeye katılın, fakat onu (rek’at veya başka) bir şey saymayın, tek rek’ate kavuşan namaza kavuşmuş sayılır. ”
2804 – Muvatta’nın rivayetinde şöyledir: “Rek’ate kavuşan secdeye kavuşur. Kim Fâtiha’ya yetişemezse, pek çok hayrı kaçırmış demektir.
Buhari, Mevâkîtu’s-Salât 29; Müslim, Mesâcid 162, (607) ; Muvatta, Vukûtu’s-Salât 18, (1, 11); Ebu Dâvud, Salât 156, (893).
2805 – Hz. Ali ve Hz. Mu’âz (radıyallahu anhümâ) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki: “Siz mescide geldiğinizde (cemaatle namaza başlanmış ise), imam (kıyâm, rükû, secde, kuûd) hangi hâl üzere olursa olsun hemen uyun ve yapmakta olduğunu yapın.”
Tirmizî, Salât 414, (591); Ebu Dâvud, Salât 28, (506).
2806 – Hemmâm İbnu’l-Hâris anlatıyor: “Huzeyfe (radıyallahu anh) Medâin şehrinde yüksekçe bir yerde durarak cemaate imam olmuştu. Ebu Mes ‘ud kamîsinden tutarak onu çekti. Namazdan çıkınca, Ebu Mes’ud:
“İnsanların bundan men edildiklerini bilmiyor musun?” dedi. Öbürü:
“Evet, ancak siz beni (gömleğimden tutup) çekince hatırladım!” dedi.”
Ebu Dâvud, Salât 67, (597).
2807 – Ebu Hâzım İbnu Dînar (rahimehullah) anlatıyor: “Sehl İbnu Sa’d’a bir grup insan Hz. Peygamber (aleyhissalâtu vesselâm) ‘in minberinin hangi ağaçtan yapıldığı hususunda münakaşa etmek üzere geldiler. Sehl:
“Ben onun hangi ağaçtan yapıldığını, kimin yaptığını, Efendimiz aleyhissalâtu vesselâm’ın hangi gün üzerine oturduğunu biliyorum!” dedi ve açıkladı:
“Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) Ensârdan falanca kadına bir adam gönderdi: “Marangoz kölene söyle, bana ahşaptan münasib bir şey yapsın da üzerine çıkıp halka hitabette bulunayım” dedi. Köle de O’na şu üç basamaklı şeyi imal ediverdi. Sonra Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm), bunun şu yere konmasını emretti. Mezkur minber, el-Gâbe’nin ılgın ağacından yapılmıştı.
Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) minberin üzerine çıkıp namaza durdu ve tekbir getirdi, cemaat de O ‘nunla birlikte arkasından tekbir getirdi. Sonra nükûya gitti, sonra geri geri gelerek minberden indi ve minberin dibinde secde yaptı, sonra namazdan çıktı, sonra halka yöneldi ve:
“Ben bunu, bana uymanız ve namazımı bilmeniz için yaptım” buyurdu.
Buharî, Salât 64,18, Cum’a 36, İ’tikaf 32, Hibe 3; Müslim, Mesâcid 44, (544) ; Ebu Dâvud, Salât 221, (1080); Nesâî, Mesâcid 45, (2, 57-59).
2808 – Hz. Aişe (radıyallahu anhâ) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) geceleyin duvarları alçak olan hücresinde namaz kılardı. Halk bu sebeple aleyhissalatu vesselam’ın karaltısını (sülüetini) görürdü. Böylece onlar da kalkıp geceleyin, O ‘na uyarak O’nunki gibi namaz kıldılar. Sabah olunca bu durumu konuştular.
Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) ikinci gece de kalktı, halk da aynı şekilde yaptı. Üçüncügece de aynı şey tekerrür etti. Bundan sonra Resulullah oturdu ve çıkmadı.
Sabah olunca durumu medar-ı bahs ettiler, sebebini sordular. Efendimiz şu cevabı verdi:
“Gece namazının sizlere farz olmasından korktum.”
Buharî, Ezân 80 Libâs 43 ; Ebu Dâvud, Salât 243, ( 1126).
2809 – Hz. Ebu Hüreyre (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki: “İkâmetin okunduğunu duydunuz mu namaza yürüyün. Sakin ve vakûr olmayı unutmayın. Sakın koşuşmayın. Yetiştiğiniz yerden kılın, kaçırdığınız kısmı tamamlayın.”
Buharî, Ezân 23,Cum’a 18; Müslim, Mesâcid 151, (602); Muvatta, Salât 4, (1, 68-69); Ebu Dâvud, Salât 55, (572-573) ; Tirmizî, .Salât 244, (327) ; Nesâî, İmâmet 57, (2,114-115).
2810 – Esmâ Bintu Ebî Bekr (radıyallahu anhümâ) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm)’ı işittim, kadınlara diyordu ki:
“Sizden kim Allah’a ve ahiret gününe iman ediyorsa, erkekler başlarını kaldırıncaya kadar başını yerden kaldırmasın, böylece erkeklerin avretlerini görmekten korunmuş olur.”
Ebu Dâvud, Salât l46, (851 ).
2811 – Ubâdetu ‘bnu ‘s-Sâmit (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) bize, içinde Kur’an ın cehren okunduğu bir namaz kıldırdı. Namazda kıraatta bir iltibasta bulundu. Namazdan çıkınca yüzünü bize çevirdi ve:
” Kıraatı cehren okuduğum zaman siz de okuyor musunuz? ” diye sordu. Bazılarımız:
“Evet bunu yapıyoruz !” dediler. Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm):
“Sakın ha! Ben kendi kendime: “Kim, ben okurken okuyarak benden okumayı kapmaya çalışıyor?” diyordum. Kur’an’ı cehren okuduğum zaman, Kur’an’dan Fatiha hariç hiçbir şeyi okumayın!” buyurdular. ”
Ebu Dâvud, Salât 136, (823, 824); Tirmizî, Salât 232, (311); Nesâî, İftitâh 29, (2, 141.
2812 – İmrân İbnu Husayn (radıyallahu anhümâ) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) öğle namazına durdu. Bir adam da arkasında Sebbihisme Rabbike’l A’lâ sûresini okumaya başladı. Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) namazdan çıkınca:
“Kimdi okuyan?” diye sordu. Adam:
“Bendim! ” dedi. Bunun üzerine:
“Hakikaten anladım ki biriniz bunu benden cezbedip aldı.”
Müslim, Salât 47, (398); Ebu Dâvud, Salât 138, (828); Nesâî, İftitah 27, 28, (2,140-141).
2813 – Müsevver İbnu Yezîd el-Mâliki (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) namazda (cehrî olarak) kıraatte bulunuyordu. Birkısmı okumayı terketti. (Namazdan sonra, cemaatten) bir adam:
” Allah ‘ın Resûlü, şu şu âyetleri okumayı terkettiniz!” dedi. Resulullah:
” Niye bana hatırlatmadın? ” buyurdular.”
Bir rivayette şu ziyade gelmiştir: “(Adam). . . ben onların neshedildiğini zannetmiştim. ”
Ebu Dâvud, Salât 163, (907).
2814 – Hz. Ali (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki: “Ey Ali, namazda (takılırsa) imamı açma!”
Ebu Dâvud. Salât 164, (903).
2815 – Bişr İbnu Mahcan babasından anlattığına göre, babası (Mahcan) Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) ‘ın meclisinde idi. O sırada namaz için ezan okundu. Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) kalktı, namaz kıldı ve döndü. Mahcan hâla yerindeydi.
“Herkesle beraber namaz kılmana mâni olan şey nedir, sen müslüman değil misin?” diye sordu. Mahcan:
“Elbette müslümanım, ancak ben âilemle namazımı kılmıştım! ” dedi. Efendimiz:
“Mescide geldiğin zaman namaza kalkılırsa kılımış bile olsan cemaatle birlikte sen de kıl!” buyurdu.”
Muvatta, Salâtu’l-Cemâ’a 8, (1,132); Nesâî, İmâmet 53, (2, 112).
2816 – İbnu Ömer (radıyallahu anhümâ)’in anlattığın göre, bir adam kendisine sordu:
“Ben evde namazımı kılıp sonra da imamla namaza yetişiyorum; onunula da namaz kılayım mı?,”
“Evet! ” deyince adam tekrar. sordu:
“Peki, bunlardan hangisini (farz olan) namazım yapayım ? ”
“Bu senin elinde mi? dedi, bu Allah’a kalmışıtır, dilediğini (asıl farz olan) namazın yerine sayar!”
Muvatta, Salâtu’l-Cemâ’a 9, (1, 133).
2817 – Süleyman Mevlâ Meymûne ‘nin İbnu Ömer (radıyallahu anhümâ) ‘den naklettiğine göre, İbnu Ömer şunu anlatmıştır:
“Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki: “Bir günde aynı namazı iki sefer kılmayın.”
Ebu Dâvud, Salât 58, (579); Nesâî, İmâmet 56,(2, 114).
2818 – Nâfî (rahimehullah) anlatıyor: “İbnu Ömer (radıyallahu anhümâ) diyordu ki: “Kim akşamla sabahı kılar sonra da bu namazlarda imama yetişirse, onlara dönmesin. ”
Muvatta, Salâtu’l-Cemâ’a 12, (1, 133).
2819 – Hz. Ebu Hüreyre (radıyallalhu anh) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdularki: “Namaz için ikâmet okununca farzdan başka namaz yoktur (kılınmaz). ”
Müslim, Müsafirîn 63, (710) ; Ebu Dâvud, Salât 294, (1266); Tirmizî, Salât 312, (421); Nesâî, İmâmet 60, (2, 126).
2820 – Rebî’a İbnu Ebî Abdirrahmân (rahimehullah) anlatıyor: “İbnu Ömer (radıyallahu anhümâ), mescide geldiği vakit, cemaat namazı kılmış ise hemen farza başlardı, ondan önce başka namaz kılmazdı.”
Muvatta, Kasru’s-Salât 75, (1, 168).
2821 – Abdullah İbnu Amr İbni ‘l-Âs (radıyallahu anhümâ) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki:
“İmam namazı kılıp teşehhüdü tamamladıktan sonra, selam vermezden önce hades vaki olsa (yani abdesti bozulsa), namazı tamamlanmıştır, namazını tamamlayan cemâatteki diğer kimselerin namazı da tamamlanmıştır.”
Ebu Dâvud, Salât 74, (617); Tirmizî, Salât 300 (408).
2822 – Hz. Ebu Hüreyre anlatıyor: ”Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki: “(İmamlar) sizin için kılarlar. Doğru kılarlarsa (sevabı) sizedir. Hatalı kılarlarsa (sizin namazınızın sevabı) sizedir, hata onların aleyhlerinedir.”
Buharî, Ezân 55.