20-Sadiyye CEMAATLER
Tarikatın kurucusu Şeyh Sadeddin Cevahirü’l-Şeybanî 1197 de Kudüs yakınlarında doğdu, 1301 de Urfa’da öldü. Önce Kadirilik le bağlantı sağladı, onun ilkelrini törenlerini öğrendi, sonra kendi adıyla anılan tarikatı kurdu. Tarikatın düzenli bir kuruluş niteliği kazanmasını sağlayan oğlu Yunus’tur. Babasının yerine geçen Şeyh Yunus tarikatı genişletmiş, geliştirmiştir.
Sadilik ‘te “devse / üstüne basma” denen tören temel ilkedir. Toplu törenlerde dervişler yüzü koyun yere yatar, şeyh üzerlerine basarak geçer , kimi zaman bunu ata binerek yapar. Yüzükoyun yatan dervişlerin üzerinden atla geçmek, onlarda benliği, kendini beğenmişliği, tutkuyu yok etmek, alçak gönüllü kılmak içindir. Törenler toplulukla sürdürülür, Tanrı adları anılır, şeriatın bütün kurallarına uyulur.
Sadilik ‘in ; Acizilik (Aciziye), Selamilik (Selamiye), Tağlebilik (Tağlebiye), Vefaılik (Vefaiyye) adlı dört kolu vardır.
Sadilik ‘in İstanbulda oldukça geniş bir alana yayıldığı, yirminin üstünde tekkesinin olduğu kaynaklardan anlaşılmaktadır.
Sadilik Kütüğü
– Hasan Basrî
– Habib Acenmî
– Davud Taî
– Maruf kerhî
– Seriüs-Sakatî
– Cüneyd Bağdadî
– Ebu Ali Ruziyarı Ahmed
– Ebu Osman Mağrii Said
– Ebu Kasım Guürgani Ali
– Ebu Bekir Kusî
– Ebul-Vefa İbrahim
– Ebu said Endülüsi
– Ebül-Medinü’l Mağribî
– Yunus Şeybanî
– Mezid Şeybanî
– Abdullah Şeybanî
– Sadeddin Cevahirü’l – Şeybanî . . .
Kaynak : İ.Z.EYÜBOĞLU