ZİNETLE İLGİLİ ÇEŞİTLİ MESELELER
2122 – Hz. Ebü Hüreyre (radıyallâhu anh) anlatıyor: “Resülullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki: “Fıtrat beştir: Sünnet olmak, etek traşı olmak, bıyığı kesmek, tırnakları kesmek, koltuk altını yolmak.”
Buhârî, Libâs 63, 64, İsti’zân 51; Müslim, tahâret 39, (257); Muvatta, Sıfatu’n Nebiyy 3, (2, 921); Tirmizî, Edeb 14, (2757), Ebü Dâvud Tereccül 16, (4198); Nesâî, Tahâret 10,11, (1,14,15).
2123 – Hz. Âişe (radıyallâhu anhâ) anlatıyor: “Resülullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki: “On şey fıtrattandır: Bıyığın kesilmesi, sakalın uzatılması, misvak, istinşak (burna su çekmek), mazmaza (ağza su çekmek), tırnakları kesmek, parmak mafsallarını yıkama, koltuk altını yolmak, etek traşı olmak, intikâsu’l-mâ yani istinca yapmak.”
Müslim, 56 (261); Ebü Dâvud, Tahâret 29, (53); Tirmizî, Edeb 14, (2758); Nesâî, Zînet 1, (8,126,127).
2124 – Hz. Enes (radıyallâhu anh) anlatıyor: “Resülullah (aleyhissalatu vesselâm), bize bıyığın makaslanıp, tırnağın kesilmesini, koltuk altının yolunup, eteğin traş edilmesini kırk gün aşmayacak şekilde vakitledi.”
Müslim, Taharet 51, (258); Ebü Davud, Tereccül 16, (4200); Tirmizî, Edeb 15, (2759); Nesaî, Tahâret 13, 14, (1, 15, 16).
2125 – Hz. Ebü Hüreyre (radıyallâhu anh) anlatıyor: “Resülullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki: “İbrahim (aleyhisselâm) Kaddüm nâm -bazısı da şeddesiz olarak Kadüm demiştir- mevkide seksen yaşında olduğu halde sünnet oldu.”
Buhârî, İsti’zân, 51, Enbiya 8; Müslim, Fedâil 151, (2370).
2126 – Yahya İbnu Saîd’in anlattığına göre, Saîd İbnu’l Müseyyeb (rahimehullah)’ten şunu işitmiştir: “Hz. İbrahim (aleyhisselâm), misafir ağırlayan ilk kimse idi. Keza o ilk sünnet olan kimseydi, bıyığını kesenlerin ilki, saçında aklık görenlerin ilki de o idi. Ak saçları görünce: “Ya Rabbi bu nedir?” diye sormuş; Rabbi de: “Bu vakardır ey İbrahim!” demiş. O da: “Rabbim! Öyleyse vakarımı artır!” diyerek duada bulunmuştur.” Rezîn şunu ilave etmiştir. “Bu sırada Hz. İbrahim 120 yaşındaydı. Bundan sonra 80 yıl daha yaşadı.”
Muvatta, Sıfatu’n-Nebi 4, (2, 922).
2127 – İbnu Cübeyr (rahimehullah) anlatıyor: “Hz. İbnu Abbâs (radıyallâhu anhümâ)’a: “Resülullah (aleyhissalâtu vesselâm)’ın ruhu kabzedildiği vakit sen ne kadardın?” diye sorulmuştu şu cevabı verdi: “O gün ben sünnetliydim… Ve, erkekleri idrak edinceye kadar sünnet etmezlerdi.”
Buhârî, İsti’zân 51.
2128 – Ümmü Atiyye (radıyallâhu anhâ) anlatıyor: “Bir kadın Medine’de kızları sünnet ederdi. Resülullah (aleyhissalâtu vesselâm) (kadını çağırtarak) kendisine: “Derin kesme. Zîra derin kesmemen kadın için daha çok haz vesilesidir, koca için de daha makbüldür” diye talimat verdi.”
Ebü Dâvud, Edeb 179, (5271). Rezin’in rivayetinde Resülullah şöyle buyurur:
“Kızları sünnet ederken üstten kes, derin kesme, bu şekilde kesilmesi yüze daha çok parlaklık, kocaya daha çok haz verir.”
2129 – Hz. Ebü Hüreyre (radıyallâhu anh) anlatıyor: “Resülullah (aleyhissalâtu vesselâm) şöyle buyurdular:
“İğreti saç takana da, taktırana da, bedene dövme yapana da, yaptırana da AIIah lânet etsin!”
Buhârî, Libas 86, Tıbb 36; Müslim, Libas 119, (2124); Nesâî, Zinet 25, (8,148).
2130 – İbnu Abbâs (radıyallâhu anhümâ) dedi ki: “İğreti saç takan, taktıran; kaşları incelten, kaşlarını incelttiren, dövme yapan ve dövme yaptıran lanetlenmiştir.”
Ebü Dâvud, Tereccül 5, (4170).
2131 – Ebü’l-Husayn el-Heysem İbnu Şefi anlatıyor: “Ben ve künyesi Ebu Âmir olan Meâfirli bir arkadaşım İliya (da denen Kudüs)’da namaz kılmak üzere beraberce yola çıktık. Onlara kıssa anlatan büyükleri, Ezd kabilesine mensup Ebü Reyhâne künyesini taşıyan bir Sahâbi idi.
Ebü’l-Hüsayn der ki: “Arkadaşım benden önce mescide vardı. Sonra da ben geldim ve yanına oturdum. Bana: “Ebü Reyhâne’nin anlattığına yetiştin mi?” dedi. “Hayır!” diye cevap verince: “Ben onun anlattığını dinledim, diyordu ki: “Resülullah (aleyhissalâtu vesselâm) on şeyi yasakladı:
Dişleri törpüleyip inceltmek, dövme yapmak, (erkeklerin saç ve sakallarındaki akları, kadınların yüzlerindeki tüyleri) yolması, kadının kadınla, erkeğin erkekle aynı örtü altında arada bir mânia olmadan yatması, erkeğin Acemler gibi elbisesinin alt kısmına ipek şerit ilâve etmesi, yine Acemler gibi omuzlarına alem olarak (dört parmak genişliğinden fazla) ipek koyması, yağmacılık yapması; saltanat sahibi olmayanın (Acemlerin ziyyi (süsü) durumunda olan) kaplan (derisinin) üzerine oturması ve yüzük takması.”
Ebü Dâvud, Libâs 11, (4049); Nesâî, Zînet 20, (8, 143); İbnu Mâce, Libâs 47, (3655).
2132 – İbnu Mes’üd (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resülullah (aleyhissalâtu vesselâm) on şeyi sevmezdi: Sarı yani halük, yaşlılıkla ortaya çıkan akların rengini değiştirme, izârın (kibirle) yerde sürünmesi, altın yüzük takmak, teberrüc (kadınların zinetlerini yersiz olarak göstermesi), zar atmak, Muavvizeteyn’den başka bir şey okuyarak rukye yapmak, akdü’t-temâim (muska bağlamak), suyu (meniyi) mahallinden başka yere atmak, çocuğu ifsad etmek. Resülullah, bunları) haram kılmaksızın mekruh sayardı.”
Ebü Dâvud, 3, (4222); Nesâî, Zinet 17, (8,141).
2133 – Hz. AIi (radıyallâhu anh) anlatıyor: “Resülullah (aleyhissalâtu vesselâm), bana altın yüzük takmayı, kıssî elbise giymeyi, rükü ve secdede Kur’an okumayı, sarıya boyanmış elbise giymeyi yasakladı.”
Müslim, Libas 31, (2078); Muvatta, 28, (1, 80); Ebü Dâvud, Libâs 11, (4044, 4045, 4046, 4050), Hâtim 4, (4225); Tirmizî, Salât 195, (264); Nesâî, 97, (2,188), Zînet 43, 44, 45, 96, 122, (8,165,169, 203, 219).
Tirmizî ve Nesâî’nin rivâyetlerinde şu ziyade var: “…kızıl meysereyi ve el-ciayı da yasakladı.” Cia, Mısır’da arpadan veya buğdaydan yapılan bir şaraptır.”
Ebü Dâvud’un rivâyetinde Hz. Ali: “Bunları size de yasakladı demiyorum” der.
2134 – Hz. Berâ (radıyallâhu anh) anlatıyor: “Resülullah bize yedi şeyi yasakladı: Altın yüzükler altın ve gümüş kaplar, ipekli eyer yaygıları, ipekli kıssî kumaşlar, istibrak denen kalın ipekli kumaşlar, ibrişim kumaşlar ve ipek kumaşlar.”
Buhârî, İsti’zân 8, Cenâiz 2, Mezâlim 5, Nikâh 71, Eşribe 28, Marzâ 4, Libâs 28, 36, 45, Edeb 124, Eymân 9; Müslim 3, (2066); Tirmizî, Edeb 45, (2810); Nesâî, Zînet 92, (8, 201).
2135 – İmran İbnu Hüsayn (radıyallâhu anhümâ) anlatıyor: “Resülullah (aleyhissalatu vesselam) buyurdular ki: “Erguvanın üzerine oturmam, sarıya boyanmış olan elbiseyi, ipekten kenar çekilmiş elbiseyi giymem.” Râvi Hüsayn burada rivayeti keserek gömleğinin cebine işâret etti (ve anlatmaya devam ederek) Resülullah’ın geri kalan sözlerini tamamladı: “Haberiniz olsun erkeğin tîbi (sürünme maddesi) kokuludur, rengi yoktur; kadınların tîbi renklidir, kokusu yoktur.”
Ravilerden biri demiştir ki: “Bu yasak kadının dışarı çıkma durumuyla ilgilidir. (Evinde) kocanın yanında olduğu takdirde istediği kokuyu sürünür.”
Ebü Dâvud, Libâs 11, (4048).
2136 – Ebü Eyyrüb (radıyallâhu anh) hazretleri anlatıyor: “Resülullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki: “Kına yakma, koku sürünme, misvak kullanma ve evlenme bütün peygamberlerin tâbi olageldikleri sünnetlerdendir.”
Tirmizî, Nikâh 1, (1080).
2137 – Hz. Câbir (radıyallâhu anh) anlatıyor: “Resülullah (aleyhissalâtu vesselâm) bir adam gördü, saçları darmadağınıktı.
“Bu adam saçlarını düzeltip tertibe sokacak bir şeyi bulamadı mı?” diye memnuniyetsizlik izhâr etti. Derken, o sırada bir diğer adam gördü, bunun da üstü başı kirliydi. Bunun hakkında da: “Şu adam elbisesini yıkayacak bir şey bulamıyor mu?” diye söylendi.”
Ebü Dâvud, Libâs 17, (4062).
2138 – Râfi’ İbnu Hadîc (radıyallâhu anh) anlatıyor: “Resülullah (aleyhissalâtu vesselâm), bineklerimizin üzerinde bazı torbalar gördü, torbalarda kırmızı yün hatları vardı. “Bu kızıllığın size galebe çaldığını görüyorum” dedi. Resülullah’ın bu sözü üzerine yerlerimizden fırlayıp kalktık, öyle ki develerimizden bir kısmı (telaşımızdan) ürktü. Keseleri aldık, onlardaki kızıl yünleri söküp attık.”
Ebü Dâvud, Libâs 20, (4070).
2139 – Abbâd İbnu Temîm anlatıyor: “Ebü Beşîr el-Ensârî (radıyallâhu anh) kendisine bildirmiştir ki, Ebü Beşir bir seferde Resüllullah (aleyhissalatu vesselâm) ile beraberdi. Efendimiz, o sırada tellâlına emrederek şu hususu ilan ettirdi: “Hiçbir devenin boynunda kirişten mamul bir gerdanlık veya (herhangi) bir gerdanlık kalmasın, mutlaka kesilsin!”
Mâlik: “Zannederim bu yasak, nazar değmesine (karşı develerin boynuna asılan şeyler) için verilmiş olmalı demiştir.”
Buhârî, Cihâd 139; Müslim, Libâs 105, (2115); Muvatta, Sıfatu’n-Nebî 39, (2, 937); Ebü Dâvud, Cihâd 49, (5552).