DUA EDENİN HEY’ETİ (DIŞ GÖRÜNÜŞÜ)
1737 – İbnu Abbâs (radıyallâhu anhümâ) hazretleri anlatıyor: “Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki:
“Duvaları örtmeyin. Kim kardeşinin mektubuna, onun izni olmadan bakarsa, tıpkı ateşe bakmış gibi olur. Allah’tan avuçlarımızın içiyle isteyin, sırtlarıyla istemeyin; duayı tamamlayınca avucunuzu yüzlerinize sürün.”
Ebû Dâvud, Salât 358, (1489,1490,1491).
1738 – Hz. Enes (radıyallâhu anh) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) dua ederken ellerini öyle kaldırdı ki, koltuk altlarının beyazlığını gördüm.”
Buhârî, İstiska 21.
1739 – Hz. Ömer (radıyallâhu anh) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) ellerini dua ederken kaldırınca, onları yüzlerine sürmedikçe geri bırakmazlardı.”
Tirmizî, Daavât 11, (3383).
1740 – Ebû Hüreyre (radıyallâhu anh) anlatıyor: “Adamın biri iki parmağı ile dua ediyordu. Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm):
“Birle! Birle!” diye müdâhale etti.”
Tirmizî, Daavât 117, (3552); Nesâî, Sehv 37, (3, 38).
1741 – Sehl İbnu Sa’d (radıyallâhu anh) anlatıyor: “Ben Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm)’ı ne minberde ne de bir başka şey üzerinde dua yaparken ellerini uzattığını görmedim. Bilakis şöyle gördüm” dedi ve baş ve orta parmaklarını kapayıp şehâdet parmağını açmış vaziyette işaret etti.”
Ebû Dâvud, Salât 230, (1105).
1742 – Hz. Selmân (radıyallâhu anh) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki:
“Rabbiniz hayiydir, kerimdir. Kulu dua ederek kendisine elini kaldırdığı zaman, O, ellerini boş çevirmekten istihya eder.”
Tirmizî, Daavât 118, (3551); Ebû Dâvud, Salât 358, (1488).
1743 – Hz. Ebû Hüreyre (radıyallâhu anh) anlatıyor: “Resûlulla: (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki:
“Allah’a duayı, size icabet edeceğinden emin olarak yapın. Şunu bilin ki Allah celle şânuhu (bu inançla olmayan ve) gafletle (başka meşguliyetlerle) oyalanan kalbin duasını kabul etmez.”
Tirmizî, Daavât 66.(3474.)