15-Rıfaiyye CEMAATLER

15-Rıfaiyye CEMAATLER

1. Cüneyd Bağdadî, 2. Ebû Muhammed Rüveym Bağdadî, 3. Ebû Saîd Yahya, en-Neccarî el-Vâsıtî, 4. Ebû Mansûr et-Tayib, 5. Şeyh Mansûr el-Betayihî er-Rabbanî, 6. Ahmed Rıfaî.

Sol taraftaki Abdulkâdir-i Geylânî (ks) sağ taraftaki Ahmed er-Rıfaî (ks).

AHMED RIFÂÎ

Bazı müelliflere göre 500 yılının Muharrem’inde (Eylül 1106), diğerlerine göre 512 (1118)’de Basra bölgesinde Hasan köyünde doğmuştur. Babasını yedi yaşında iken kaybetmiştir. Seyyid Ahmed’i dayısı Mansûr büyütmüştür.

Mansûr, yeğenini Basra’ya göndererek Şafiî alimlerinden olan Ebû’l-Fadl Ali el-Vâsıtî ile dayısı Ebû bekr el-Vâsıtî’den ders okutmuştur. Yirmi yedi yaşında tahsilini bitirip Ebû’l-Fadl’dan icazet aldığı vakit Ümmü Âbide’ye yerleşmiş, dayısının ölümünden sonra da tarikat şeyhi olmuştur 540 (1145).

Ebû’l-Hüdâ’ya göre Ahmed Rıfaî hazretlerinin şu eserleri mevcuttu:

1. 577 (1181) ve 578 yıllarında irad etmiş olduğu iki hitabe,

2. Kasidelerinden teşekkül eden bir divan.

3. Dua, vird ve hizibleri ihtiva eden bir mecmua,

4. Bazı vesileler ile söylemiş olduğu birçok sözler ki, bunlardan bazıları meviza denilecek kadar uzundur.

Ahmed Rıfaî önce Mansûr’un yeğeni Hatice ile evlenmiş, onun vefatından sonra

Muhammed bin el Kasımiyye’nin kızı Nefise’yi nikahlamıştır. Bu hanımından birçok çocuğu olmuştur.

İbn Celal “Cilâu’s-Sadâ” isimli kitabında Ahmed Rifaî’yi:

“Muaşereti güzel, maişeti kolay ve sade, nefsi gani, ilmi çok, ketum, sözünde duran, kusurları örten, fukara ile düşüp kalkan, ezaya sabır gösteren, düşmana bile nasihat eden insanların sevinç ve üzüntülerine iştirak eden” bir zat olarak tavsif ediyor.

“Sahibu’l-Berâhin” isimli kitabında ise Ahmed Rıfaî’nin:

“Sözünde duran, şehvete düşkün olmayan, kanaatkar, eline geçeni bezleden, kötü söz asla söylemeyen, az yiyip içen, insanların her işlerine koşan, onlara faydalı olmaya çalışan” kimse olduğundan bahsetmiştir.5

Rıfâiyye tarikatinin şubeleri:

Haririyye, Keyaliyye, Sayyadiyye, Aziziyye, Cendeliyye, Aclâniyye, Katnâniyye, Fazliyye, Vâsitiyye, Cebertiyye, Zeyniyye, Nûriyye, Mağrûfiyye.6