CİZYE VE CİZYE İLE İLGİLİ HÜKÜMLER
1067 – Muâz İbnu Cebel (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resûlullah (Aleyhissalâtu vesselâm), kendisini Yemen’e gönderdiği zaman, ihtilâm olan herkesten (vergi olarak) bir dinar veya -Yemen’de imal edilen bir kumaş olan meâfırî’den, bir dinara tekabül eden miktarda almasını emretti.”
Ebu Dâvud, Harâc 30, (3038, 3039); Tirmizî, Zekât 5, (623); NesâÎ, Zekât 8, (25-26).
1068 – Ca’fer İbnu Muhammed babasından naklediyor: “Ömer İbnu’1-Hattab (radıyallahu anh) Mecüsileri mevzubahis ederek: “Onlar hakında nasıl hareket etmem gerektiğini bilmiyorum” dedi. Abdurrahman İbnu Avf(radıyallahu anh):
“Sana şehâdet ederim ben Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm)’ın şöyle şöyle dediğini işittim: “Onlara, Ehl-i Kitaba davrandığınız gibi davranın”.
Muvatta; Zekât 42 (1, 278).
1069 – İbnu Şihâb der ki: “Bana ulaştı ki, “Resûlullah (aleyhissalatu vesselâm) Bahreyn Mecusîlerinden cizye almıştır, keza Hz. Ömer (radıyallahu anh) İrân Mecûsilerinden, Hz. Osman (radıyallahu anh) da Berberîlerden cizye almıştır.”
Muvatta, Zekât 41, (1, 278).
1070 – Hz. Enes (radıyallahu anh)’in anlattığına göre, Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) Dûmetli Ükeydir’den de cizye aldı.
1071 – Harb İbnu Ubeydillâh, baba tarafından dedesi Umeyr es-Sakafi (radıyallahu anh)’den nakleder: “Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki: “Harâc Yahudi ve Hıristiyanlardan alınan vergidir. Müslümanlara harac yoktur. ” Bir rivayette “uşûr yoktur” buyurmuştur.”
Ebü Dâvud, Harâc 33, (3046-3049).
1072 – İbnu Ömer (radıyallahu anhümâ) anlatıyor: “(Babam) Ömer (radıyallahu anh) Nebat ahalisinden buğday ve zeytinyağından öşrün yarısı (yirmide bir nisbetinde) vergi alırdı. Bu davranışıyla kasdı Medine’ye bunlardan çokca gelmesini sağlamaktı. Kıntiyye (denen buğday ve arpa dışında kalan, nohut, mercimek, bakla nevinden tahıl) dan da öşür alıyordu.”
Muvatta, Zekât 46, (1, 281).
1073 – İbnu Abbâs (radıyallahu anhümâ) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki: “Bir yerde iki kıblenin varlığı uygun olmaz. Müslüman kimseye cizye yoktur.”
Süfyan merhum der ki: “Bunun mânası şudur: “Bir zımmî, kendisine cizye vermesi gerektikten sonra (vergisini henüz ödemeden) Müslüman olursa, artık bu vergi ondan düşer.”
Ebu Dâvud, Harâc 34, (3053); Tirmizî, Zekât 11, (633).
1074 – Hz. Muâz (radıyallahu anh) demiştir ki: “Kim kendi boynuna cizye akdi yaparsa, Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm)’ın gittiği yoldan (sünnetten) berî olmuş olur.”
1075 – Ebu’d Derdâ (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) efendimiz buyurdular ki: “Kim bir arâziyi haracı ile birlikte (satın) alırsa hicretinden rücü etmiş demektir. Kim de bir kâfirin boynundan zilleti kaldırıp onu kendi boynuna koyarsa İslâm’a sırtını dönmüş olur.”
Sinân İbnu Kays der ki: Hâlid İbnu Ma’dân bu hadisi benden işitince bana: “Bunu sana Şebîb mi rivayet etti?” dedi. “Evet” dedim. “Öyleyse dedi, gidince, söyle bu hadisi bana yazıp göndersin.”
Sinân İbnu Kays devamla dedi ki: “(Şebib’e) söyledim, onun için hadisi yazıverdi. Tekrar geldiğim zaman Hâlid İbnu Ma’dân kâğıdı sordu. Ben de verdim. Okuyup bu hadisi işitince sahip olduğu arâzinin hepsini terketti.”
Ebu Dâvud, Harâc 38, (3082).